Interview
“Ik ben niet zo van de volzinnen, dus daar moet jij maar wat van maken.”
Interview met Tamar van Heesewijk
Op donderdag 9 september schoof Tamar van Heesewijk bij ons aan voor een interview. Ok, we geven het toe, het was via Zoom, maar toch. Zoals gebruikelijk was ze kalm, lichtelijk gereserveerd en zelfverzekerd. We hebben geprobeerd haar uit de tent te lokken. Uiteraard zonder succes. Ze was en blijft onverstoorbaar.. Beste lezer, van harte welkom bij dit Corekees unicum: het allereerste interview met niemand minder dan oprichter en CFO, Tamar!
Tamar, welkom! Hoe is het? Ben je net zo nerveus als ik..?
‘’Ontzettend, maar niet zo nerveus als jij natuurlijk’’ Tamar’s mondhoeken krullen op en het is duidelijk dat er in haar hoofd een plan ontvouwt.. ‘’Je weet dat ik heel moeilijk te interviewen ben he? Ik ben niet zo van de volzinnen, dus daar moet jij maar wat van maken.’’ Ik beloof haar dat dát wel goedkomt..
Ja dat weet ik, maar dat gaat me wel lukken hoor. Vertel eens, wie zijn je ouders?
‘’Mijn vader is Harry van Heesewijk. Hij is in Brazilië geboren nadat zijn ouders daar naartoe emigreerden. Op z’n twaalfde kwam hij terug naar Nederland en daarna ging hij studeren in Delft, waar ik ook ben opgegroeid en waar mijn ouders vandaag de dag nog steeds wonen. In Delft ontmoette hij mijn moeder Sietske. En toen, naja, ik heb twee oudere broers (Niels en Marius) en ben zelf een nakomertje..’’ Bij het uitspreken van deze laatste zin barst ze in lachen uit
Hoe was jij als kind, en als puber?
‘’Ik was best een verlegen kind, maar wel heel bezig. Ik was altijd aan het voetballen, veel buiten, sporten, heel actief! Als puber was ik ook wel oké. Een goede puber, zo eentje waar ouders blij mee zijn. Niet te braaf, maar ook niet te vervelend. Een voorbeeldig kind, maar wel een brutaal randje..’’
Hoe brutaal dan? Wat is het ergste wat je als puber gedaan hebt?
‘’Ehm.. Ik heb een keer bowlingschoenen gejat. Dat is denk ik wel het ergste wat ik gedaan heb. Toen heeft m’n moeder ze teruggebracht naar de bowlingbaan.’’
Een paar jaar na deze rebelse daad ging Tamar studeren.. Vertel ‘s, hoe was dat?
‘’Ja! Bedrijfseconomie, aan de Erasmus Universiteit Rotterdam. Ik wist heel lang niet wat ik wilde doen. Ik wilde eigenlijk iets met sport doen. Daarom was ik eerst bij het leger gaan kijken, omdat ze daar natuurlijk ook heel veel sporten. Ik heb ook nog gekeken voor fysiotherapie, en uiteindelijk voor Economie gekozen omdat ik daarmee alle kanten op kon. Bovendien deden m’n broers het allebei. Na m’n Bachelor heb ik een Master in Financial Economics gedaan.’’
Waarom koos je voor die Master?
‘’Macro Economie vond ik niet interessant. Liever richt ik me op Micro Economie; het reilen en zeilen van bedrijven en hun financiën. Binnen dat domein heb je natuurlijk ook Accounting, maar dat vond ik teveel op het verleden gericht. Ik kijk liever naar de toekomst dan naar het verleden..’’
Na een stage bij NIBC kwam je terecht bij een Management Traineeship bij KPMG. Wat deed je daar, en hoe was dat? ‘’
‘’Daar deed ik meerdere dingen; Transaction Services en (IT) Audit, het was echt heel breed. Uiteindelijk heb ik toen gekozen voor Corporate Finance. Daarbij kijk je echt naar de toekomst en dat maakte het voor mij een logische stap.’’
‘En KPMG als bedrijf?’
‘’Ja, dat is wel meer dan alleen een baan. Het is heel hard werken, maar je leert efficiëntie. Ik ging om 6 uur ‘s ochtends sporten en werkte tot ‘s avonds laat door. Het is hard werk, maar wel leuk werk..’’
Zo’n corporate KPMG carrière is voor veel mensen het ideale plaatje, waarom heb je daar dan toch afscheid van genomen?
‘’Tja, op een dag werd ik gebeld door mijn neef Nick. Ik weet het niet meer precies, maar volgens mij kwam hij net terug uit Paraguay. We waren al vrienden en zagen elkaar vaak, en toen belde hij ‘ik heb een financieel persoon nodig en ik dacht aan jou..’’
Eerst kon ik het nog helemaal niet voorstellen, Ik dacht: ‘’nee, waarom zou ik dat doen?’’ Maar ik ging er wel over nadenken. En hoe langer ik erover nadacht hoe leuker het me leek. Het product ligt me gewoon heel erg. Ik zou nooit zomaar bomen verkopen, maar het financiële product erachter, dat vind ik leuk. En dat we iets goed voor de wereld doen, dat vind ik ook echt belangrijk.’’
Die maatschappelijke bijdrage, was je daar eerder ook al mee bezig?
‘’Niet zozeer, maar ik dacht soms wel: ‘misschien is wat ik nu doe een beetje nutteloos.’ Ik maakte Excel modellen voor bedrijven waar ik zelf niet echt een gevoel bij had. Nu maak ik modellen voor een bedrijf waar ik écht achter sta: voor Corekees.’’
Hoe reageert je omgeving op de stap om Corekees op te richten?
‘’Toen ik het aan Jeroen (Weimer, ex-partner KPMG waar Tamar voor werkte) vertelde was hij erg enthousiast. Hij stond er helemaal achter en was trots. Hij had zelf ook al plannen om KPMG te verlaten en zijn eigen bedrijf op te richten, en heeft dat uiteindelijk ook gedaan. Ik spreek ‘m gelukkig nog regelmatig want hij zit nu ook in onze Raad van Advies. M’n ouders zeiden wel iets in de trant van ‘weet je het zeker?’ Maarja, zij zagen ook wel dat dit veel meer bij mij past.’’
Heette Corekees altijd al Corekees?
‘’Nee, het was eerst Green Fuel Investments. Dat hadden we bedacht om een B.V. op te kunnen zetten, maar het miste een verhaal… Corekees is veel meer dan alleen een investeringsmaatschappij. Daarom zijn Nick en ik gaan nadenken over een goede naam. Toen kwamen we al snel op Corekees. Onze Opa heette Cornelius en werd door zijn vrienden Cor of Kees genoemd.. Wij hebben toen die ‘e’ ertussen gezet om het internationaal aantrekkelijk te maken…’’
Wat vind je het leukste aan je werk bij Corekees? En wat vind je het minst leuke?
‘’Het leukste aan mijn werk is de afwisseling tussen nadenkwerk; analyses, cijfers, juridisch, en heel operationeel bezig zijn. Dat ik zelf beslissingen kan maken, dat vind ik heel fijn. Het minst leuke is de verantwoordelijkheid. Alles wat ik doe heeft invloed op het bedrijf. Dat is bij KPMG een stuk minder. Qua richting bepalen is het fijn, maarja, ook die verantwoordelijkheid.. Die verantwoordelijk weegt soms gewoon heel zwaar…’’ Tamar lacht uitbundig ‘’Haha, nee hoor, grapje! Ik kan heel goed afsluiten en neem m’n werk niet mee naar huis’’
Jij en Nick zijn goede vrienden hè?
‘’Ja, altijd al. Sinds de studententijd echt veel. We hielden allebei wel van een feestje; dat verbindt natuurlijk. Hetzelfde geldt voor reizen. Ik woonde tijdens m’n studie, lang voor Corekees, een half jaar in Lissabon en toen kwam Nick me daar opzoeken.”
Is het lastig om met een goede vriend samen een bedrijf te hebben?
“Soms is het lastig omdat we elkaar zo goed kennen dat we alles weten van elkaar. Tegelijkertijd is dat ook wel fijn..’’ Tamar valt even stil en denkt zichtbaar na over een antwoord “Het heeft 90% voordelen en 10% nadelen! Zo weten we in elk gesprek wat we met derden voeren altijd precies wat de ander denkt. Wij hebben geen woorden nodig, maar voelen elkaar gewoon instinctief aan.’’
Wat is je grootste les van de afgelopen vier jaar?
“Altijd in oplossingen denken! Dat klinkt natuurlijk cliché, maar als ondernemer kom je gewoon heel veel problemen tegen en moet je altijd denken naar manieren om die op te lossen. Er komen zoveel problemen op je af, dat is echt niet normaal.’’
Over clichés gesproken: wat zie jij als de grootste uitdaging voor de toekomst van Corekees?
‘’De grootste uitdaging is overbrengen op anderen wat wij ook zien. De potentie die wij zien, omdat we zoveel informatie hebben over het bomenproject en omdat we daar regelmatig zijn, om dat bij onze investeerders over te brengen: dat is moeilijk. Het is lastig om mensen te laten geloven in ons concept. Investeerders zeggen vaak dat het te goed klinkt om waar te zijn. Dat snappen we, maar als iedereen dat blijft zeggen komen we nergens. Ik zou zo graag meer mensen willen overtuigen van wat wij zien.’’
Wat zou je anders doen als je helemaal opnieuw zou mogen beginnen met Corekees?
‘’Er moet vast iets zijn, maar ik kan nu eigenlijk niets verzinnen. Mag ik hier later op terugkomen? Als ik zo door denk dan denk ik dat alles de afgelopen drieënhalf jaar gewoon nut heeft gehad.’’
Ok, en als we straks weer drieënhalf jaar verder zijn, hoe ziet Corekees er dan uit?
‘’Dan zijn we echt een platform. Dan hebben we meerdere projecten waar mensen uit kunnen kiezen en hebben we de meeste klanten al rendement uitgekeerd. Ook moet ons team dan echt een machine zijn. Ik wil alles wat we nu uitbesteden intern hebben: eigen IT, eigen marketeers, eigen content makers. En ik wil veel reizen om de projecten te bezoeken: waar ze ook mogen zijn.’’
Klinkt goed! Wat blijft er hetzelfde?
‘’Nick en ik. En hoe we met mensen omgaan. En de sfeer natuurlijk: hard werken wanneer we werken, maar ook veel leuke dingen doen. Het doel blijft ook hetzelfde: mensen in staat stellen geld te verdienen door iets goeds te doen voor de wereld. En dat we te vertrouwen zijn. Dat we ook echt doen wat we beloven. Dat vinden we belangrijk: Zeg wat je doet, en doe wat je zegt.’’
Hoe meet jij je eigen succes? En hoe meet je Corekees succes? Zijn die aan elkaar verbonden?
‘’Corekees succes meet ik aan het aantal verkochte obligaties. Dat is onze grootste kwantitatieve graadmeter. Ik zeg heel bewust verkochte obligaties en niet geplante bomen, omdat we in de toekomst veel meer producten gaan aanbieden dan uitsluitend deze bomen. We blijven obligaties uitgeven, maar op termijn in veel meer duurzame projecten dan nu! Zelf ben ik succesvol als ik nog steeds elke dag met veel plezier naar m’n werk toe ga. Dat is nog altijd het geval. Ik denk nooit: ‘ik heb geen zin vandaag’..’’
Jij en Nick zijn best wel tegenpolen van elkaar he? Nick is extravert, jij bent wat introverter..
‘’Ja, maar dat werkt heel goed. Nick praat veel, en vindt dat ook leuk. Ik houd niet zo van praten. Ik praat iets minder, vind ik ook niet zo leuk. Hoe we overkomen op mensen zijn we tegenpolen, maar hoe we in het leven staan zijn we echt precies hetzelfde: nooit opgeven, zowel in sporten als qua werk, en altijd het positieve zien! We vullen elkaar gewoon super goed aan. Nick is vaak heel zeker van z’n zaak. Zelf kan ik dan wel weer heel goed observeren. Ik zie alles, heb alles in de smiezen hahaha .. ’’ Tamar blijft even stil en antwoord dan resoluut: ‘’We vullen elkaar gewoon goed aan.’’
Waar verheug je je het meest op?
‘’Dat we straks meerdere projecten hebben! Daar heb ik echt enorm veel zin in..’’
Wij ook Tamar! Dankjewel voor je tijd, dit was ‘m weer.
‘’Echt? Zijn we alweer klaar? Oh, dit was eigenlijk best wel leuk…’’
Heb jij vragen voor Tamar die in dit mail interview niet aan bod gekomen zijn? Of wil je meer weten over de financiën achter onze projecten of heb je algemene vragen over Corekees? Neem dan zelf contact op met Tamar. Onze CFO denkt dat ze geen grote prater is, maar over Corekees en onze projecten kan ze eindeloos keuvelen…
